Van Cali naar Popayan en indianenmarkt Silvia

30-11-2015
Nou in Cali wilden we lekker gaan ontbijten ergens we hadden immers de tijd deze ochtend. Eerst maar eens rondwandelen en een kijkje nemen wat er te vinden is. Helaas eigenlijk is er niets open, dus we wandelen door naar de kerk van San Antonio. Dit is ook de wijk waar we verblijven. De kerk ligt op een heuvel waar je uitkijkt over Cali city.
Een rustige plek waar ook een klein parkje bij is. Er zitten verschillende vogels in de bomen en we fotograferen een felrode en een gele vogel. Fijn dat er hier in de steden ook fluitende vogels zijn. We lopen verder en Rozenka hoort dat er Salsa geteld wordt en ja hoor het blijkt Salsales te zijn. De man geeft ons snel zijn kaartje mee en richt zich weer op het koppel dat deze maandagochtend les krijgt. Geen restaurantjes open....maar bij een groter hotel kunnen we na een lange communicatie uitwisseling lekker yoghurt met granola (muesli) en een bordje fruit bestellen heerlijk. Dat is beter dan al die vettige broodjes of ei, zeker met deze warmte in Cali. Na deze brunch checken we uit bij het leuke hostel waar we niet echt tijd hebben doorgebracht in een van de lounges. We nemen een taxi naar het busstation en reizen verder naar Popayan.
In het busje met gordijntjes en andere stoffen voorwerpen voor de raam verlaten we met de nodige stops Cali. Een mannetje rent uit de bus om nog passagiers te zoeken op verschillende plaatsen. Daarna rijden we door naar Popayan. Een mooie omgeving met veel wilde vogels gezien vanuit de bus. Rond 16.00 komen we in Popayan aan.
We hebben een goedkoop hotel maar ligt echt vlakbij het witte koloniale centrum en ziet er goed uit.
We hebben lekker in het stadje gewandeld en lekker gegeten. Wel op tijd terug naar het hotel want in de avond is het niet heel erg veilig hier. Dat kwam goed uit want de dag erna vroeg uit de veren naar de Indianenmarkt in Silvia.

01-12-2015
Al voor de wekker waren we wakker. Terwijl de wekker op 4.30 stond. Maar we hadden al enkele uurtjes gemaakt. Om 5.30 in de taxi naar het busstation om de bus naar Silvia te nemen. Wat een mooie uitzichtpunten hier in dat bergachtig gebied zeg. Echt genieten. Daar aangekomen was de markt al volop in beweging.... En grote Dodge Chiva trucks die beschilderd zijn rijden daar in grote getalen. De indianen verkopers hebben hoge zwartebolhoedjes op en de jongere dames een plat zelfgemaakt hoedje. De dames hebben een heel karakteristiek gezicht en de heren een vrij afgeplat gezicht. Het weer zat mee en het bleef heerlijk droog en zonnig met wat wind. Nadat we de markt hadden bekeken en daar een rode ananas hebben laten snijden en geproefd (zoet) hebben we het stadje verder verkend en een heuveltje op van het uitzicht genoten. Wat een mooie mensen. Op afstand fotograferen mocht dichtbij niet echt. Enkele mensen vooral heren konden wat spaans / engels en wilden graag met ons praten....en zelfs op de foto. De een gaf een hand de ander een dikke knuffel terwijl hij zon dikke wollen deken om had, nieuwe knuffel belevenis haha. Wat een verschillende dingen waren er te koop kleding, gereedschap, varkens, kalfjes, fruit, groenten, gehaakte tasjes etc.
Daarna zijn we een vroege lunch gaan nuttigen waar de locals ook zaten. We bestelden een menutje en kregen kippensoep met kippentenen etc erin....Die worden buiten China dus blijkbaar ook lekker opgegeten.....ik schep er netjes omheen maar de soep was goed gevuld dat je er niet echt echt omheen kon. De maaltijd rijst met rundvlees en bonen was erg lekker en goedkoop ook. Silvia is echt nog niet zover als de andere bezochte touristenplaatsen. Rond 12.00 hadden we al meer dan 4,5 uur genoten van Silviatown...dus gingen we weer terug naar Popayan. Vanaf het busstation wilden we met de taxi naar het hotel. De taxichauffeur die vooraan stond zag ons niet in zijn oude rammelbak maar we werden door de volgende toch echt naar hem verwezen. Hij leek niet veel van het adres te snappen. De deuren gingen op een voor hem bekende manier dicht de gordels hadden geen nut meer en de hendels om ramen open of dicht te doen waren verdwenen...... Met zijn neus op het stuur praatte hij in zichzelf en reed en reed terwijl ons hotel relatief dichtbij was. Uiteindelijk belanden we in de witte coloniale binnenstad terwijl we daar niet moesten zijn. Rozenka had hem dat al 10x aangegeven aangewezen aan welke kant van de brug we moesten zijn. Hij bleef volhouden dat carrrera 6 echt hier moest zijn......ja dat klopt maar niet onze carrera 6. Helaas geen gehoor en meneer reed zich vast in het drukke centrum......uiteindelijk hebben we gezegd dat wgingen lopen. Rozenka wilde nog wat met de prijs regelen maar ik vond dat we hier helemaal niet voor zouden betalen. Hup Rozenkas deur open en vertrokken. De chauffeur zei of deed ook niets en hopelijk weet hij inmiddels wel waar Carrera 6 ligt in Popayan buiten de binnenstad. (het is hier nl geen onderontwikkeld land meer anders had ik wel iets gegeven) We liepen vanuit hier naar het hotel wat overdag geen probleem is omdat ons hotel tegen de brug naar het centrum aan ligt. In de avond nog even wat gegeten. Tassen inpakken en morgen lange reisdag naar Neiva op het programma vanwaaruit we ws niet verder kunnen reizen naar Villavieja om dichter bij de woestijn te zijn...die we de volgende dag gaan bezoeken. Adios amigos.