Op weg naar Santa Marta en Tayrona NP

Pfff wat hou ik van dieren in de natuur maar dan dan exclusief alle insecten...... Wil ik nog even iets uit mijn rugtas pakken vlak voor het slapen grijp ik gewoon in een dikke kakkerlak.... Gelukkig had ik mijn reflexcamera al op mijn bed liggen want uit reflex geef ik die tas een zwiep richting de grond.....beestjes prima maar liefst in het zicht en op afstand ipv onvoorbereid wegschietend of vallend in je nek etc. Kakkerlakken zijn vies en je hoort ze gewoon lopen.... zowieso voor alle beesten is mijn tas een no go zone.....ieuw....dus tas buiten gegooid hoofdlampje erbij en schudden met die tas. Rozenka schijnt bij en helpt mee....rent dat beest zo weer onze kamer in onder mijn bed.....dus wij weer druk etc er niet aan denkend dat ons gastvrije dametje Clemencia onder ons houten vloertje slaapt....komt ze even laten checken wat er aan de hand is. Haar enige antwoord op onze uitleg "thats the bush...tranquille" vertelt ze nogmaals dat ze alles heel schoon houdt en dat is ook zo en dat het bij de bush hoort. Leg maar eens uit dat het tumult ook niet om die kakkerlak ging maar om het feit dat ik schrok omdat ik in een groot insekt greep en weg zag schieten in mijn tas....brrrrr....
Haha nou nog maar even lezen onder de klamboe tot mijn lichaam weer eens melatonine kan aanmaken

In de ochtend 6.00 inpakken omdat ik het toch niet kan laten om voor vertrek nog een stukje de trappen op te lopen naar Panama waar we vorige keer de aapjes snel zagen wegschieten. Rozenka had geen zin om zeiknat van het zweet daarna de gehele dag op pad te zijn maar ach lopend naar de boot gebeurt mijns inziens hetzelfde dus ik ga alsnog een uurtje kijken of ik iets kan spotten. Rozenka besluit een stukje mee te lopen maar niet helemaal naar boven. Uiteindelijk zijn we samen zelfs iets verder geweest dan de grens met Panama. Op de terugweg zelfs nog een Toekan gespot. Wat je er op de foto echt niet uitkon halen dus ik terug omhoog omdat dat beest hoger gevlogen was...vermoeide benen maar daar voel ik spontaan niets meer van als er een Toekan in de buurt is. Rozenka zag hem daarna ook en zelfs nog een herkenbaar fotootje kunnen schieten. Daarna ontbijten en een fotoboekje over de dieren daar als souvenir gekocht. Hup om 9.00u op naar de 1e boot na even te wachten vertrekken we in 10 minuten naar Capurgana de zee is bijna een spiegel heerlijk dan.....in Capurgana zien we nog bekenden uit Sapzurro die op huwelijksreis zijn en erop uit gaan om te pinnen....haha dat kan hier inderdaad niet. De boot naar Capurgana om 10.00 genomen omdat later weleens problemen met de connectie naar enig gebied in de weg kon zitten. We vertrekken dan ook pas tegen half 12.....maar deze boottocht was erg lekker op rustige zee. Zagen zelfs planten op zee drijven heel vreemd gezicht niet kunnen achterhalen wat het precies is. Aangekomen in Neclocli kunnen we toch in een klein busje waar anderen in zaten die erg vroeg zijn vertrokken om vanuit Sapzurro via Turbo te reizen. Komen we gewoon in hetzelfde busje uit...wat dan ook nog even wacht op de volgende boot haha....daarna verder dus naar monteria en daar in een luxe bus naar Santa Marta hele lange reisdag gehad en lkkr gekletst met andere reizigers in de bus. In Santa Marta blijkt ons gekozen hostel vol mede als vele andere plekken we nemen waar er plaats is in een hostel op een dorm. Dus midden in de nacht daar nog even komende lokaties vastgelegd ivm kerstvakanties van de Colombianen. Om 3.15 gaan we naar bed......maar om 7.00 moeten we checken voor Tayrona NP mogelijk valt daar nog iets te regelen echter gangbaar moet dat in het park. Dat bleek de volgende ochtend ook.....we wilden wat relaxen vandaag maar omdat we toch wakker waren en de trip naar minca best leuk leek...hebben we die geboekt. We dachten in dat stadje wat rond te lopen en koffie en cacao verwerking te bekijken. Er zouden veel vogels zijn en mooie uitzicht op besneeuwde bergtoppen....dat bleek wel in de omgeving van Minca maar de tocht die we snel snel boekten en ook razendsnel voor werden opgehaald bleek vrijwel een volle dag hiken...nauwelijks vogels want die tour was van 6.00 tot 9.00 en wij dachten lekker in een stadje rond te kijken met stukje wandelen door koffieplantage oei oei oei....wat waren we moe....en wat onze rustdag moest worden voor de hikes in Tayrona N.P. bleek een hele pittige workout als je zo moe bent....dat viel ff tegen maar kranig hebben we de gehele dag mee rondgelopen haha...... maar even zo blij waren we dat het voorbij was....Daarna nog even gerelaxed in het zwembadje in hostel en spullen sorteren voor paar dagen Tayrona. De was zou in de avond terug zijn dus vanalles laten wassen...bleek dit niet het geval en moesten we een dag later wachten tot de was gebracht was voor we op weg konden naar Park Tayrona.

16-12-2015
Dat was een beetje jammer zeker omdat deze vanaf 7.00 kon komen...maar rond 9.30 kwam de was en waren wij met spullen op pad naar Tayrona. Helaas is het wederom erg bewolkt maar wat een prachtig park en zo diverse begroeiing en prachtige stranden met ruwe zee..... Het is echt heel mooi en in de zon nog veel mooier verwacht ik. We lopen vandaag naar de verste lokatie zodat we daar kunnen slapen en morgen naar pueblito pogen te lopen dit is nog een authentiek indianen gebied. Zowieso is heel park Tayrona van de indianen. Vorige maand is het gesloten geweest om te reinigen van geesten ivm El Nino de balans tussen droogte en regen etc...die maand heeft het heel veel geregend...dat was wel zo toen wij de eerste week in Colombia waren....dus wie weet heeft het gewerkt. Het park is hier erg mooi je loopt onder begroeiingen door die boven je hoofd gesloten zijn. En op open strandstukken waar dan weer zoet water langs ligt....er zijn grote granieten rotsen die overal liggen erg gaaf......we lopen tot het achterste kamp. Tja duidelijk waarom het in deze vakantieperiode erg druk is in het park en iedereen het in zijn reis opneemt. Het is echt mega! Je moet er ws geweest zijn om dit en de fijne sfeer en het relaxte energieveld ook zo te ervaren want van de fotos die ik gezien heb had ik toch echt ander beeld wel heel mooi maar niet deze ervaring.

17-12-2015
Vanmorgen genoten van een mooie zonsopkomst......wow heerlijk! En al tijdens de zonsopkomt heb ik mijn schoenen sokken broek en ondergoed tot mijn middel in zee gedompeld. De zee is ruw en een golf......kwam stukken verder dan de vorige golven haha.....omhoog gerend maar het had geen zin meer het water haalt je u...alles nat terwijl we nog aan de hike moesten beginnen. Vanaf 7.30 kunnen we ontbijten....in de rij om te bestellen en per nummer wordt het afgeroepen en naar je tafel gebracht. Ons nummer werd niet geroepen want de ober had al gezien dat wij al aangaven dat het voor ons was....haha hij moest er om lachen. Nog even wat fotos gemaakt omdat eindelijk de zon schijnt......Paradiso!!!!!! Daarna na enige twijfel. Relaxen op het strand of hiken toch besloten om naar Pueblito te lopen (ehm zeg maar meer klimmen) een oud indianen dorp er leven nog 2 families. Aan het begin van de wandeling hoorde we iets groots herrie maken. Het leek heel dichtbij. We namen wat afstand en probeerden te zien wat het was maar kwamen er niet achter....er leeft vanalles in dit park dus geen heldhaftige onderzoeken gedaan. Toen we een stuk verder waren zagen we apen en het geluid hoorde we weer het bleek dus een aap te zijn geweest die met takken op takken slaat heel de boom gaat als een dolle heen en weer.....we zagen veel aapjes langsspringen en een aap zat behoorlijk agressief te wezen dichtbij. Ondanks dat ze niet zo groot zijn hebben ze hele flinke tanden.... Maar alles ging goed....bewust tijdens deze tocht geen spiegelreflex mee ivm de stevigheid van de hike dus de takken etc zorgden voor minder mooie fotos maar wat een voorstelling was dat, we hebben wel een half uur zeker staan kijken heerlijk genieten. Daarna echt op pad inmiddels is het al 11.00 u de tocht gaat over graniete rotsen heel mooi maar ook zwaar....ben een hele liter water verloren toen ik Rozenka een grote rots op trok...fles plopte zo uit mijn tas en viel volledig naar beneden. Geen optie om die te gaan halen.....oeps illigaal plastic gedumpt balen....en ook meteen op drink rantsoen....Rozenka had een stok gevonden aan het begin van de trail en deze meegenomen. Het was op sommige momenten echt een uitdaging om van rotsblok naar rotsblok te komen....maar gelukkig zijn we in 2 uur heel boven gekomen de weg omlaag baarde ons wel enige zorgen om dezelfde rotsblokken af te glijden en springen etc naar beneden. In Pueblito zagen we helaas maar een echte bewoner. En we waren behoorlijk stuk toen we boven kwamen.....dus niet alle stenen restanten van het stadje bekeken omdat het nog veel meer trapjes waren haha.....maar de indruk ervan was helder. Boven hoorden we toevallig dat er een "makkelijkere" weg naar beneden was. Deze weg was zand met geul waar het water langs loopt omlaag....we zagen veel mensen uitglijden. Tenen en knieen deden erg pijn ondertussen maar via deze weg waren we in 1,5 uur beneden. We moesten nog 2 stranden over om terug bij onze slaapplek (Cabo San Juan) van afgelopen nacht te komen en even wat verkoeling aan de voeten was lekker. Ja hoor weer zeiknat maar wat een geweldige golven hier. We hadden bedacht na de hike lekker in zee te plonzen maar omdat we best laat terug zijn en vannacht in een ander kamp slapen drinken we soort verse vruchten milkshake pakken de rest van onze spullen en gaan verder hiken met onze spullen naar Arrecifes waar we vannacht slapen. We hebben hier gister al een hutje gereserveerd. Het kost best wat maar is erg basic. Maar wat heerlijk om onder de douche te stappen.....en op een bed te liggen. (Bedenk matras kan houten latten niet verbloemen en de douche is een pijp met knop om het water te laten lopen.) Zo merk je dat zaken erg luxe aan kunnen voelen als je er veel behoefte aan hebt
Zand zout zweet, zee en alle bijtende bugs afgespoeld......daarna even iets eten en op tijd naar bed morgen zo stijf als een plank maar laatste hikedag en zwemmen tot halverwege de middag als het weer het toelaat daarna gaan we naar onze laatste nieuwe plaats Cartagena.

Wat een warme nacht....nog wat muggen gekilled.....in de ochtend geen mooie zonsopkomst maar we wandelen toch verder het park in om bij het veilige zwemgedeelte te komen. Helaas de zee was nog te ruw om te zwemmen we wandelen terug voor ontbijt en besluiten het park te verlaten.....de weg terug naar de ingang is nog 2 uur en tijdens die tocht begint de zon toch flink te schijnen. Zo zien we dat het park prachtig groen kleurt...wow....we komen Rich en Lucy uit Engeland nog tegen. Die hebben we leren kennen in Sapzurro. Hele leuke mensen die op huwelijksreis zijn. Aan het einde van het park zien we nog apen. Die met de hele familie langsgesprongen komen. Daarna gaan we het park uit en eten nog een maaltijd met fruitdrankje. Daarna op weg naar het hostel daar doen we even rustigaan en wachten op onze bus naar Cartagena. In de bus blijken we na een uur nog steeds in Santa Marta en zijn alle mensen opgehaald de bus is echter niet vol dus worden er nog mensen opgesprokkeld om naar Barranquille te gaan. We moeten hierdoor een iets andere weg nemen. Het is heel druk op de weg en filerijden is het geworden. Tijdens de rit voel ik me niet lekker. Maag en darmklachten en uiteindelijk wordt ik echt ziek in de bus. Flauwvallen spugen etc.Zo ziek dat ik niet verder kan reizen. Ondanks de goede hulp van een arts in de bus die een pilletje tegen misselijkheid had. Maar ivm onophoudelijk braken gaan wij naar het ziekenhuis dat naast de stop is. Daar krijg ik 1.5 liter infuus vanwege het vele braken. En medicatie tegen de misselijkheid. Tussen 20.00 en 1.30 daarmee bezig geweest en het was ijskoud in het ziekenhuis. Daarna een ander hotel geregeld in Barranquille ipv Cartagena . We hebben de meest luxe kamet tot nu toe. Heerlijk geslapen. Maar nog steeds heel erg brak medicatie opgehaald om maag en darmen te ondersteunen en electrloyten drankje en we gaan op weg naar Cartagena.....